Δικτυακή ευχέρεια και εμπιστοσύνη στο ίντερνετ
Είμαστε λοιπόν κοντά στο τέρμα της δεύτερης μονάδας του Connected Courses, ένα ανοιχτό διαδικτυακό μάθημα (OOC) και η θεματολογία αυτής της μονάδας είναι η εμπιστοσύνη στον χώρο του διαδικτύου και η διαδικτυακή ευχέρεια των μαθητών, αλλά και τον καθηγητών. Το θέμα της εμπιστοσύνης μου θυμίζει κάτι παλιά podcast από Έλληνες, όπως ο vrypan, κατά το 2005-2007 όταν είχαμε αρχίσει να γράφουμε όλοι στο διαδίκτυο με τα μπλογκ μας και να τουιτάρουμε εντός τον γνωστόν μας δικτύων. Θυμάμαι τότε πως ο Παναγιώτης (vrypan) είχε δημιουργήσει έναν aggregator ο οποίος είχε μια γενική λίστα των ελληνικών μπλογκ και αν θυμάμαι καλά έκανε aggregate και ένα μέρος από την ανάρτηση για όσους ενδιαφέρονταν να δουν κάτι περιληπτικό πριν αποφασίσουν να πάνε να διαβάσουν το μπλογκ.
Εμένα αυτή η υπηρεσία μου άρεσε αρκετά επειδή ήθελα να βρω άλλους Έλληνες στο διαδίκτυο και να έχω κάποια επαφή με ελληνικό περιεχόμενο που με ενδιέφερεε και που δεν ήταν από εφημερίδες. Μερικοί όμως είχαν πρόβλημα με το aggregator, και υπήρξε, αν δεν κάνω λάθος ένα μικρο πέρα-δώθε με μερικούς στο ίντερνετ, οπότε τελικά τους έβγαλαν από το aggregator. Αν θυμάμαι καλά το θέμα ήταν θέμα προστασίας του ιδιωτικού περιεχομένου (privacy) αλλά αφού τα μπλογκ ήταν δημόσια το privacy δεν έπαιζε. Αυτό που συνειδητοποίησα αργότερα ήταν ότι δεν ήταν θέμα privacy αλλά θέμα εμπιστοσύνης Όταν έχεις ένα ιστολόγιο, και δημοσιεύει διάφορα, μερικές φορές ξέρεις ποιος τα διαβάζει - σου αφήνουν σχόλια και έτσι δημιουργείτε μια συμπάθεια μεταξύ των αναγνωστών ενός μπλογκ. Αμα βλέπεις στα analytics πως έχεις πολλούς που έρχονται στο ιστολόγιο σου αλλά δεν ξέρεις ποιοι είναι μπορεί να μην σε πειράζει πολύ επειδή είναι ανώνυμοι και μπορεί να ήρθαν τυχαία. Όταν το μπλογκ σου όμως είναι σε ένα aggregator, τότε είναι σαν κάποιος να σου βάζει έναν προβολέα και να σου δημιουργεί ένα τρακ, και προφανώς έναν τρόπο σκέψης που γράφεις όχι το τι σκέφτεσαι, αλλά κάτι που περνάει από φίλτρο έτσι ώστε για να μην εκτεθείς.
Έτσι λοιπόν βρισκόμαστε στην εμπιστοσύνη στο διαδίκτυο. Ακόμα και ανοιχτό να είναι το περιεχόμενό μας, ή στην ιστοσελίδα μας, ή στο ιστολόγιο, ή στο τουιτέρ, ή οπουδήποτε, υπάρχει αυτός ο φόβος το ότι θα πάρει κάποιος αυτό που έχουμε πει ή έχουμε γράψει και θα το διαστρεβλώσει Και αν οι σκέψεις μας είναι προκαταρκτικές, όπως είναι συνηθισμένο εντός μαθήματος, τότε μπορεί κάποιος να έχει την λάθος άποψη για εμάς, ή να μας τρολάρει - κάτι που θέλουμε να αποφύγουμε (γενικός). Οπότε στα ανοιχτά μαθήματα που δημιουργούμε - τα καθεαυτού ανοιχτά μαθήματα, και όχι τα ψεύτάνοιχτα όπως αυτά στο coursera, χρειαζόμαστε να έχουμε μια διαδικτυακή ευχέρεια έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε μια ιδέα για το ποιες πληροφορίες είναι καλές, και ποιες πηγές πληροφοριών είναι γενικά καλές, και μια ευχέρεια ως προς την εμπιστοσύνη. Δεν μπορούμε, σε ένα ανοιχτό περιβάλλον, να είμαστε καχύποπτοι, αλλά από την άλλη, πρέπει επίσης να έχουμε και τα επιτηδειότητα να μεταχειριστούμε μια κατάσταση η οποία έχει πάει κατά διαβόλου χωρίς να ήμαστε έτοιμοι να τα παρατήσουμε.
Εσείς τι λέτε; Ποιες οι σκέψεις σας για την εμπιστοσύνη στο διαδύκτιο;
Εμένα αυτή η υπηρεσία μου άρεσε αρκετά επειδή ήθελα να βρω άλλους Έλληνες στο διαδίκτυο και να έχω κάποια επαφή με ελληνικό περιεχόμενο που με ενδιέφερεε και που δεν ήταν από εφημερίδες. Μερικοί όμως είχαν πρόβλημα με το aggregator, και υπήρξε, αν δεν κάνω λάθος ένα μικρο πέρα-δώθε με μερικούς στο ίντερνετ, οπότε τελικά τους έβγαλαν από το aggregator. Αν θυμάμαι καλά το θέμα ήταν θέμα προστασίας του ιδιωτικού περιεχομένου (privacy) αλλά αφού τα μπλογκ ήταν δημόσια το privacy δεν έπαιζε. Αυτό που συνειδητοποίησα αργότερα ήταν ότι δεν ήταν θέμα privacy αλλά θέμα εμπιστοσύνης Όταν έχεις ένα ιστολόγιο, και δημοσιεύει διάφορα, μερικές φορές ξέρεις ποιος τα διαβάζει - σου αφήνουν σχόλια και έτσι δημιουργείτε μια συμπάθεια μεταξύ των αναγνωστών ενός μπλογκ. Αμα βλέπεις στα analytics πως έχεις πολλούς που έρχονται στο ιστολόγιο σου αλλά δεν ξέρεις ποιοι είναι μπορεί να μην σε πειράζει πολύ επειδή είναι ανώνυμοι και μπορεί να ήρθαν τυχαία. Όταν το μπλογκ σου όμως είναι σε ένα aggregator, τότε είναι σαν κάποιος να σου βάζει έναν προβολέα και να σου δημιουργεί ένα τρακ, και προφανώς έναν τρόπο σκέψης που γράφεις όχι το τι σκέφτεσαι, αλλά κάτι που περνάει από φίλτρο έτσι ώστε για να μην εκτεθείς.
Έτσι λοιπόν βρισκόμαστε στην εμπιστοσύνη στο διαδίκτυο. Ακόμα και ανοιχτό να είναι το περιεχόμενό μας, ή στην ιστοσελίδα μας, ή στο ιστολόγιο, ή στο τουιτέρ, ή οπουδήποτε, υπάρχει αυτός ο φόβος το ότι θα πάρει κάποιος αυτό που έχουμε πει ή έχουμε γράψει και θα το διαστρεβλώσει Και αν οι σκέψεις μας είναι προκαταρκτικές, όπως είναι συνηθισμένο εντός μαθήματος, τότε μπορεί κάποιος να έχει την λάθος άποψη για εμάς, ή να μας τρολάρει - κάτι που θέλουμε να αποφύγουμε (γενικός). Οπότε στα ανοιχτά μαθήματα που δημιουργούμε - τα καθεαυτού ανοιχτά μαθήματα, και όχι τα ψεύτάνοιχτα όπως αυτά στο coursera, χρειαζόμαστε να έχουμε μια διαδικτυακή ευχέρεια έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε μια ιδέα για το ποιες πληροφορίες είναι καλές, και ποιες πηγές πληροφοριών είναι γενικά καλές, και μια ευχέρεια ως προς την εμπιστοσύνη. Δεν μπορούμε, σε ένα ανοιχτό περιβάλλον, να είμαστε καχύποπτοι, αλλά από την άλλη, πρέπει επίσης να έχουμε και τα επιτηδειότητα να μεταχειριστούμε μια κατάσταση η οποία έχει πάει κατά διαβόλου χωρίς να ήμαστε έτοιμοι να τα παρατήσουμε.
Εσείς τι λέτε; Ποιες οι σκέψεις σας για την εμπιστοσύνη στο διαδύκτιο;
Comments